ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಸುದೀರ್ಘ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು, ನನ್ನ ಬೈಕು

ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಬೈಕು

ನನ್ನ ಈ  "Honda Shine"  ಬೈಕ್ ನೊಂದಿಗೆ ಸುತ್ತಾಟ ಶುರುವಾಗಿ ಇವತ್ತಿಗೆ ಭರ್ತಿ ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳಾದವು. ಇದರೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಸಾವಿರಾರು ನೆನಪುಗಳಿವೆ. ನೂರಾರು ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಇದು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಇದೇ ದಿನ...  ಮೇ ೧, ೨೦೧೪ ರಂದು ನಮ್ಮೂರಿನ "ಹೋಂಡಾ ಬೈಕ್ ಶೋ ರೂಂ" ನಿಂದ ಈ "ಶೈನ್ ಬೈಕ್" ಹೊರತಂದಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬನ ಹಳೇ ಟಿವಿಎಸ್ ವಿಕ್ಟರ್ ಬೈಕ್ ನ್ನು ಒಂದೆರಡು ಸಲ ಆತಂಕದಿಂದ ಓಡಿಸಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮದೇ ಹಳೇ ಮಾಡೆಲ್ ನ ಹೀರೋ ಹೋಂಡಾ ಬೈಕ್ ನ್ನು ಓಡಿಸಿದ್ದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ  ಆಗಿನ್ನೂ ನಾನು ಬೈಕ್ ರೈಡಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಪಳಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಬೈಕ್  ರೈಡಿಂಗ್ ಕ್ರೇಜ್ ಇತ್ತು.  ಬೈಕ್ ಹಿಂದೆ ಲಗೇಜ್ ಹೇರಿಕೊಂಡು ಇಡೀ ಭಾರತವನ್ನು ಸುತ್ತಬೇಕೆಂಬುದು ನನ್ನ ಪುರಾತನ ಕನಸು ಇಂದಿಗೂ ನನಸಾಗದೇ ಹಾಗೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ.  

ಬೈಕ್ ಖರೀದಿಸುವ ಮುನ್ನ  ಬೈಕ್ ನೋಡಲು ಶೋ ರೂಂ ಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಸಾಲಾಗಿ ನಿಂತ ಹೋಂಡಾ ಕಂಪನಿಯ ವಿವಿಧ ಬೈಕ್ ಗಳ ನಡುವೆ ಫಳಫಳ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಬೂದುಬಣ್ಣದ ಶೈನ್ ಬೈಕ್ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮುಟ್ಟಿನೋಡಿದೆ. ಅದನ್ನೇ ತಗೋಬೇಕು ಅನ್ನೋ ತೀರ್ಮಾನವಾಯ್ತು. ಅದರ ಹಣೆ(!)ಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಿರುಗಬೇಕೆಂದು ಬರೆದಿತ್ತೇನೋ...?! ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಪಯಣ ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿತು. 

ಮೇ ೧, ೨೦೧೪  ರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೧೦ ಗಂಟೆಗೆ ಶೋ ರೂಂ ಗೆ ಹೋದೆ. ಮನಸ್ಸು ವಿವರಿಸಲಾರದ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿತ್ತು.  ಶೋ ರೂಂ ನವರು ಬೈಕ್ ನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ನಾನಮಾಡಿಸಿ, ಮೈ  ಒರೆಸಿ ಕೀ ನನ್ನ ಕೈಗಿತ್ತರು. ಬೈಕ್ ಥಳಥಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಅದರ ಮೈ ಸವರಿ ಸೀಟೆಂಬ ಸಿಂಹಾಸನವೇರಿ ವಿರಾಜಮಾನನಾದೆ. ಕೊಂಚ ಆತಂಕದಿಂದಲೇ ಇಗ್ನಿಷನ್ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕೀ ಚುಚ್ಚಿ, ಮೃದುವಾಗಿ ತಿರುವಿ, ಢವಢವಿಸುವ ಎದೆಬಡಿತದೊಂದಿಗೆ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಬಟನ್ ಅದುಮಿದೆ ಅಷ್ಟೇ...! ತಕ್ಷಣ ಗುರುಗುಟ್ಟಿತು ನನ್ನ ಬೈಕ್..!!  ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲಿ ನೋವಾಗಿಬಿಡುತ್ತೋ ಎಂಬ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಮೆಲ್ಲಗೇ ಮೊದಲ ಗೇರ್ ತುಳಿದು ಸಣ್ಣಗೆ ಆ್ಯಕ್ಸಿಲೇಟರ್ ಹಿಂಡಿದೆ. ಗುರುಗುಡುತ್ತಾ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅಂಬೆಗಾಲಿಕ್ಕಿ ಚಲಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಓಹ್..!  ಈಗ ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸ್ ಆಗಿ ಕುಳಿತು ಚಕಚಕನೇ ಗೇರ್ ಬದಲಾಯಿಸಿ, ಆ್ಯಕ್ಸಿಲೇಟರ್ ತಿರುವಿದೆ. ರೊಯ್ರ್..... ಎಂಬ ಶಬ್ಧದೊಂದಿಗೆ ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಗೂಳಿಯಂತೆ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿತು ನನ್ನ ಬೈಕ್..! ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿಹೋದ ಅನುಭವ..!! 

Ride with pride

ಬಿಡಿ, ಆಮೇಲೆ ಅದರೊಂದಿಗೆ ಅರ್ಧ ಕರ್ನಾಟಕ ಸುತ್ತಿದ್ದಾಯ್ತು. ವಿಜಯನಗರ, ಬಳ್ಳಾರಿ, ಕೊಪ್ಪಳ, ಯಾದಗಿರಿ, ರಾಯಚೂರು, ಗುಲಬರ್ಗಾ, ವಿಜಯಪುರ, ದಾವಣಗೆರೆ, ಶಿವಮೊಗ್ಗ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು, ಹಾಸನ, ಕೊಡಗು, ದಕ್ಷಿಣಕನ್ನಡ, ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ......  ಅದೆಷ್ಟು ಜಿಲ್ಲೆಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಿದೆನೋ....  ಎಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದಿಷ್ಟು ತಕರಾರು ಮಾಡದೇ ನನ್ನನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಿರುಗಿದೆ.   ಅದರಲ್ಲೂ ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಗುಲಬರ್ಗಾ ದ ವರೆಗೆ ಸುಮಾರು ೩೫೦ ಕಿ.ಮೀ ಹಾದಿಯನ್ನು ಹಲವಾರು ಸಲ ಕ್ರಮಿಸಿದೆ. ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಕೊಡಗಿನವರೆಗೆ ಸುಮಾರು ೪೦೦ ಕಿ.ಮೀ ಹಾದಿಯನ್ನು ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಿಸಿದರೂ ಎಲ್ಲಿಯೂ ತೊಂದರೆಯನ್ನು ಕೊಡದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಜೊತೆ ಸಾಗಿದೆ. ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ಬಿರುಬಿಸಿಲು, ಮಲೆನಾಡಿನ ತಂಪು, ಕರಾವಳಿಯ ಸೆಖೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನೋಡಿದೆ. ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯಲಿ, ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿಯಲಿ, ಸುಡುಸುಡುವ ಬಿಸಿಲಿನಲಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಸಾಗಿದೆ. 

ನ್ಯಾಷನಲ್ ಹೈವೆ ೫೦ ರ ಸುವಿಶಾಲ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ,   ಧರ್ಮಸ್ಥಳದ ಹಾವುಹಾದಿಯ ತಿರುವುಗಳಲ್ಲಿ, ಕೊಡಗಿನ ಪರ್ವತಗಳ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ, ಶೃಂಗೇರಿ - ಹೊರನಾಡು- ಬಾಳೇಹೊನ್ನೂರಿನ ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೈಕ್ ರೈಡ್ ಥ್ರಿಲ್ ಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಬಾಳೇಹೊನ್ನೂರಿನ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ  ರೈಡ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಮೈನವಿರೇಳಿಸುವಂತದ್ದು. ಶಿವಮೊಗ್ಗದಿಂದ ಎನ್.ಆರ್.ಪುರ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಬಾಳೇಹೊನ್ನೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮಾರ್ಗವದು. ಎನ್.ಆರ್.ಪುರದ ವರೆಗಿನ ರಸ್ತೆ ಕಾಡಿನ ಹಾದಿಯೇನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಎನ್. ಆರ್.ಪುರ ದಾಟಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ದೂರ ಕ್ರಮಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿ (ಹೆಸರು ನೆನಪಿಲ್ಲ) ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಅಂಚಿಗೆ ರಸ್ತೆ  ಕವಲೊಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಕಮಾನು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಎಡಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಶೃಂಗೇರಿ, ಬಲಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಬಾಳೆಹೊನ್ನೂರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಾಳೇಹೊನ್ನೂರಿನವರೆಗೆ ಸುಮಾರು ೨೫ - ೩೦ ಕಿ.ಮೀ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡು ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಡನಡುವೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತೋಟದ ಮನೆಗಳು, ಒಂದೆರಡು ಹಳ್ಳಿಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತವೆ.

ಅಲ್ಲಿ ವಾಹನಗಳು ಸಂಚರಿಸುವುದೇ ವಿರಳ. ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನ ಕಿರಿದಾದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ  ಎಡಬಲಗಳಲ್ಲಿ ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದುನಿಂತ ಮರಗಳು ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ನೆಲಕ್ಕೆ ತಾಕದಂತೆ ಹಗಲಿನಲ್ಲೇ ನಸುಗತ್ತಲೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಕಾಡಿನ ಅಗಾಧತೆ ನನಗೆ ಅರಿವಾಗಿದ್ದೇ ಅಲ್ಲಿ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಆ ನಿರ್ಜನ ನೀರವ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನ ಮರ್ಮರ ಕಿವಿಗಪ್ಪಳಿಸುತ್ತದೆ.  ಶುದ್ಧ ಗಾವಿಲನಂತೆ ಗೂಗಲ್ ಮ್ಯಾಪ್ ನೋಡಿ ಬೈಕ್ ರೈಡಿಂಗ್ ಹೊರಟಿದ್ದ ನಾನು ಆ ರಸ್ತೆಗೆ ಹೊಸಬ.‌ ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯವರು ಒಂದು ಬೋರ್ಡ್ ನೆಟ್ಟಿದ್ದರು... "ಹುಲಿಗಳು ಸಂಚರಿಸುವ ಪ್ರದೇಶ. ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಚಲಿಸಿ". ಕಾಡಿನ ಮೌನ ಸೀಳಿಕೊಂಡು ಬೈಕ್ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಾ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಈ ಬೋರ್ಡ್ ನೋಡಿ ಭಯವೆಂಬುದು ಬೆನ್ನಮೂಳೆಯ ಆಳದೆಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹುಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಮನುಷ್ಯ ಸಂಚಾರವಿಲ್ಲದ ಈ ಕಾಡುಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಬೈಕ್ ಪಂಕ್ಚರ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟರೆ...?  ಹುಲಿ ದಾಳಿ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟರೆ....? ಈ ಭಯ, ಆತಂಕ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ. ಹುಲಿ ಭಯ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ; ಕಾಡಿನ ಆ ನಿಶ್ಯಬ್ಧತೆಯೇ ಹೆದರಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತೆ. ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವವರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಕಾಡಿನ ನಡುವೆ ಕಾರ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದರೆ ಅನುಭವವಾಗಬಹುದು.

ಇವತ್ತಿಗೂ ಕಾರ್ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಗಿಂತ ಈ ಬೈಕ್ ರೈಡಿಂಗ್ ನೇ ಇಷ್ಟ. ಬೈಕ್ ಓಡಿಸುವ ಥ್ರಿಲ್ ಕಾರ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಗಲಾರದು. ನನ್ನ ಬೈಕ್ ಪ್ರೀತಿ ಕಂಡು ಈ "Honda Shine" ಬೈಕ್ ನ್ನು ನನಗೆ ಗಿಫ್ಟ್ ಆಗಿ  ಕೊಡಿಸಿದ್ದು ನನ್ನ ಸಹೋದರ ರಾಘು. ಅವನಿಗೆ ಬರೀ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಿದರೆ ಸಾಲದು. ಕೊನೆಯದಾಗಿ,  ಬೈಕ್ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದೇ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ....  

"bike it's not only vehicle, it's our emotions....!"

 - ನಿಮ್ಮವನು, 

    ರಾಜ್  ❤

ಬಸವಣ್ಣ - ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಮತ್ತು ನಾವು

    

    ಜಗಜ್ಯೋತಿ ಬಸವಣ್ಣ ಮತ್ತು ಡಾ. ಬಿ.ಆರ್. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರು ಮನುಕುಲದ ಮಹಾತ್ಮರು. ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಜಾತಿಪದ್ಧತಿ, ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದವರು. ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ಇಂದು ಇವರಿಬ್ಬರ ತತ್ವ ಚಿಂತನೆ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅನುಸರಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ತುಂಬಾ ವಿರಳ. ಬಸವಣ್ಣನವರನ್ನು ಆದರ್ಶವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡ "ಅನೇಕರು" ಜಾತಿಯ ಮೇಲರಿಮೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವವರೇ. ಬಹುತೇಕ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ (ಅದರಲ್ಲೂ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ) ಜಾತಿ ತಾರತಮ್ಯ, ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿಟ್ಟವರಲ್ಲಿ ಇಂತವರ ಪಾಲು ಅಧಿಕ. 

 ಇನ್ನು ದಲಿತರು (ಬಹುತೇಕ) ಕೂಡಾ ಕಮ್ಮಿಯೇನಿಲ್ಲ. ಸ್ವತಃ ತಾವು ದಲಿತರಾಗಿದ್ದು, ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ ದಲಿತ ಜಾತಿಯ ಶ್ರೇಣೀಕೃತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅವರು ನವಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯವನ್ನು ಆಚರಿಸುವವರೇ. ದಲಿತರಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ಜಾತಿಯ ದಲಿತ(!)ರೆಂದುಕೊಂಡವರು ಕೆಳಜಾತಿಯ ದಲಿತರನ್ನು ಅದೇ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯಭಾವದಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ಇವರದು ಕೂಡಾ ಜಾತಿಯ ಮೇಲರಿಮೆ. ತಾವು ಜಾತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಶೋಷಣೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ, ಅದೇ ಜಾತಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ಶೋಷಿಸುವವರು. ತಾವು ಅನುಭವಿಸಿದ ನೋವು ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಅನುಭವಿಸಲಿ ಎಂಬ ವಿಲಕ್ಷಣ ಮನಸ್ಥಿತಿ. ಇಂತಹ ದಲಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆ, ಜಾತಿ ಪದ್ದತಿ ವಿರುದ್ಧ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಚೀರಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೇಳಿಬಿಡಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ.... "ಇನ್ನು ಎಷ್ಟು ದಿನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯದ ವಿರುದ್ಧ ಕೂಗಾಡುತ್ತೀರಿ...? ಮೊದಲು ನಿಮ್ಮೊಳಗಿನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯ ತೊಲಗಿಸಿ. ನಿಮಗಿಂತ ಕೆಳಜಾತಿಯ ದಲಿತರನ್ನು ನಿಮ್ಮವರೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಾ...?" ಅವರನ್ನು ಎಂದಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಮನೆ-ಮನದೊಳಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಾ..? ಅವರ ಮನೆಯ ನೀರು ಕುಡಿದಿದ್ದೀರಾ..? ಅನ್ನ ತಿಂದಿದ್ದೀರಾ..? ....." ಹೀಗೆ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿ ಕೂಗಿ ಕೇಳಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿತ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೇ ಒಮ್ಮೆ ಕೇಳಿಯೂ ಬಿಟ್ಟೆ. ಅಲ್ಲಿದ ಸಮೂಹ ಹುಯ್ಯಲಿಟ್ಟಿತು. "ದಲಿತ ಭಜನಾ ಪರಂಪರೆ" ಯ ಬಗ್ಗೆ ಸೆಮಿನಾರ್ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಮೇಲ್ಜಾತಿ(!)ದಲಿತರು ನೆರೆದಿದ್ದರು. ನನ್ನ ಮಾತು ಅನೇಕ ಜನರಿಗೆ ಇರುಸುಮುರಿಸು ಉಂಟುಮಾಡಿತ್ತು. ಹಲವರು ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಅನಾರೋಗ್ಯವಾದಗಲೆಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಕವಿತೆಗಳ ಮೂಲಕ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದು ಕೊಡುವ ಒಬ್ಬ ಕವಿ ಮಹಾಶಯರು. ಇಬ್ಬರು ಲೇಖಕಿಯರು ಕಂ ಭಾಷಣಕಾರ್ತಿಯರು ಅಲ್ಲಿದ್ದರು. ಅವರ್ಯಾರು ನನ್ನ ಮಾತಿನ ಪರವಾಗಿ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತದೇ ಸುಮ್ಮನಾದರು. ಸಭೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದಾಗ ಊಟದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಕವಿಗಳು ಮತ್ತು ಲೇಖಕಿಯರು ನನ್ನನ್ನು ಸಂತೈಸಿ, ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಹಮತವಿದೆಯೆಂದು ಹೇಳಿದರು. ಇದನ್ನೇ ವೇದಿಕೆ ಮೇಲೆ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲವೇ? ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. "ಇದು ಹೇಳೋ ಸಂದರ್ಭ ಅಲ್ಲ" ಅಂತ ನುಣ್ಣಗೆ ಜಾರಿಕೊಂಡರು. ನಾನು ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಒಂದೊಂದ್ಸಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ.... "ಈ ಕವಿಗಳು, ಲೇಖಕರಿಗೆ ಗಟ್ಸ್ ಬರಹದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೇ... ಮಾತಾಡುವಾಗ ಇರಲ್ಲ..!" 

  "ಬಸವಣ್ಣ - ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು ಪ್ರತಿಮೆ - ಜಯಂತಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸದೇ ಅವರ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರ ಜಯಂತಿಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥ ಬರುತ್ತದೆ.

"ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಮನಸ್ಸಿನ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಜಗಜ್ಯೋತಿ ಬಸವ ಜಯಂತಿಯ ಶುಭಾಶಯಗಳು" 

-  ನಿಮ್ಮವನು, 

      ರಾಜ್

ಡಾ. ಬಿ.ಆರ್. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಡ್ರನ್ ದಲಿತತ್ವ

        

        ಕರ್ನಾಟಕದ ಉಳಿದ ಊರುಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಗುಲಬರ್ಗದಲ್ಲಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಜಯಂತಿಯನ್ನು ಒಂದು ಬಹುದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬವೆಂಬಂತೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ದಲಿತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಗುಲಬರ್ಗ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಿರುವುದರಿಂದ ಅದರ ಪ್ರಭಾವವೂ ಇರಬಹುದೇನೋ. ಅದು 2015 ರ ಎಪ್ರಿಲ್ 14. ನಾನು ಗುಲ್ಬರ್ಗಕ್ಕೆ ಬಂದು ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳು ಕಳೆದಿದ್ದವು. ಹೊಸ ಊರಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಗುಲ್ಬರ್ಗದ ಕಣ್ಣಿ ಮಾರ್ಕೆಟ್ ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಫ್ಲೆಕ್ಸ್ ನನ್ನ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಿತು. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಜಯಂತಿಗೆ ಶುಭಕೋರಿದ ಫ್ಲೆಕ್ಸ್ ಅದಾಗಿತ್ತು. ಫ್ಲೆಕ್ಸ್ ತುಂಬಾ ವಿಚಿತ್ರ ಕೇಶವಿನ್ಯಾಸದ, ಬಣ್ಣದ ಕನ್ನಡಕ ಧರಿಸಿದ್ದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹುಡುಗರು ದೊಡ್ಡ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರ ಭಾವಚಿತ್ರ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅಂತ ಹುಡುಕಾಡಿದರೆ ಮೇಲೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಮುದ್ರಿಸಲಾಗಿತ್ತು! ಅಂದು ಸಂಜೆ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ನಿಂದ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಕಡೆಗೆ ಸಿಟಿಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೊರಟಿದ್ದೆ. ತಿಮ್ಮಾಪುರಿ (ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಸರ್ಕಲ್) ಸರ್ಕಲ್ ಗೆ ಬಂದಾಗ ಇಡೀ ರಸ್ತೆ ಬ್ಲಾಕ್ ಆಗಿತ್ತು. ರಸ್ತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಜನಸಾಗರ! ಅದರ ನಡುವೆ ತೆರೆದ ವಾಹನವೊಂದು ಝಗಮಗಿಸುವ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ವಿದ್ಯುದೀಪಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಲಂಕೃತವಾಗಿ ಮೆರವಣಿಗೆ ಹೊರಟಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಅಬ್ಬರದ ಡಿ.ಜೆ. ಸೌಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ನಟ ಪ್ರಭುದೇವನ ‘’ಮುಕಾಬುಲಾ’’ ಹಾಡು ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದ ಗೆಳೆಯನನ್ನು ಕೇಳಿದೆ, ಏನಿದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ? ಅದು ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಜಯಂತಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಮೆರವಣಿಗೆ ಅಂತ ಅವನು ವಿವರಿಸಿದ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಸ್ ರಸ್ತೆಯ ಒಂದು ಬದಿಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ತೆವಳುತ್ತಾ ಸಾಗಿತು. ಆ ಮೆರವಣಿಗೆಯ ವಾಹನದ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ ನೋಡಿದೆ. ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಹೂಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರ ದೊಡ್ಡದಾದ ಭಾವಚಿತ್ರವಿತ್ತು. ವಾಹನದ ಎದುರಿಗೆ ವಿಚಿತ್ರ ಕೇಶವಿನ್ಯಾಸದ, ಕೇಶಕ್ಕೆ ಕಂದು ಬಣ್ಣ ಬಳಿದುಕೊಂಡ, ಕಿವಿಗೆ ಓಲೆ ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡ, ಕೈಗೆ ಚೈನು-ದಾರ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ, ಕೊರಳಲ್ಲಿ ಥರೆವಾರಿ ಬಣ್ಣದ ಮಣಿಸರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಂಡು, ಶರ್ಟ್ ಗುಂಡಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಕೆಲವು ಯುವಕರು ನಟ ಪ್ರಭುದೇವನ "ಮುಕಾಬುಲಾ” ಹಾಡಿನ ಡಿ.ಜೆ. ಸೌಂಡ್ ಗೆ ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ವೇಷಭೂಷಣಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅವರು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಓದಿಕೊಂಡವರಲ್ಲ, ಕಾಲೇಜು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದವರಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿತ್ತು.. ಬಾಬಾ ಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರು ವಿದ್ಯೆಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರಿದವರು. ಬದುಕಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಕೋಲೆಗಳಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸುವುದು ವಿದ್ಯೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳಿದವರು. ನಾವು ಓದಿ ವಿದ್ಯಾವಂತ, ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರಾಗುವುದೇ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರಿಗೆ ನಾವು ಕೊಡುವ ನಿಜವಾದ ಗೌರವ ಅಲ್ಲವೇ..? ಈ ಮೆರವಣಿಗೆಯ ರೀತಿ ನೋಡಿ ನನಗನಿಸಿದ್ದಿಷ್ಟೇ….. ಯಾವುದೋ ಸಿನಿಮಾ ಹಾಡಿನ ಉನ್ಮಾದಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ, ಅಬ್ಬರದ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಉನ್ಮತ್ತರಾಗಿ ಕುಣಿಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರ ಜೀವನ - ಸಾಧನೆ - ಹೋರಾಟಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ನೂರಾರು ಹಾಡುಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಸರಳ ಸುಂದರ ಸೌಮ್ಯವಾಗಿ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೂ ನೋಡುವವರಿಗೂ ಹಿತವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

*********************************** 

    

    ನನ್ನ ಪರಮಾಪ್ತ ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳು ಎಂ.ಎ ಪದವೀಧರೆ. ಅವಳ ಕುಟುಂಬ ದಲಿತ ರಾಜಕಾರಣಿಯೊಬ್ಬರ ಉಗ್ರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು. ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ತಕರಾರೇನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರವರ ಅಭಿಮಾನ ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಈ ಗೆಳತಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಆ ದಲಿತ ರಾಜಕಾರಣಿಯನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿ “ಅವರು ಎರಡನೇ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್” ಅಂದುಬಿಟ್ಟಳು! ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಲೆ ತಿರುಗಿದಂತಾಯಿತು. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಅಗಾಧತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿದ್ದವರು ಈ ಬಗೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾರೋ ಅವಿದ್ಯಾವಂತ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದರೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ಇವಳು ಎಂ.ಎ. ಓದಿಕೊಂಡು ಶುದ್ಧ ಅಪ್ರಬುದ್ಧಳಂತೆ ಎಳಸು ಎಳಸಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ರೇಗಿದೆ. “ಈ ಜಗತ್ತಿಗೊಬ್ಬನೇ ಸೂರ್ಯ, ಈ ಜಗತ್ತಿಗೊಬ್ಬನೇ ಚಂದ್ರ.... ಹಾಗೆಯೆ ಈ ಜಗತ್ತಿಗೊಬ್ಬರೇ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್. ಅವರನ್ನು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಹೋಲಿಸಲಾಗದು” ಅಂದೆ. ಅವಳು ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಾಲ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. “ಹೋಗ್ಲಿ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಬಗ್ಗೆ ಏನನ್ನು ಓದಿಕೊಂಡಿದ್ದಿಯ?” ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗಲೂ ಅವಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರ ಬದುಕಿನ ಕಥೆ ಓದಿ, ಕೇಳಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿದರೆ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರೀ ಭಾವುಕತೆ ಮಾತ್ರ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಇದು ಕೇವಲ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯ ಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಇಂದು ಬಹುತೇಕರು ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರನ್ನು ಭಾವುಕವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು, ಅವರ ವಿಚಾರಧಾರೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು, ಅವರನ್ನು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುವವರ, ಅನುಸರಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಇವತ್ತಿನ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಮತ್ತು ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಗಳು ಯಾರದೋ ಹೇಳಿಕೆಗಳಿಗೆ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರ ಫೋಟೊ - ಹೆಸರು ಅಂಟಿಸಿ ಅವರ ಹೆಸರಿಗೆ ಕಳಂಕ ತರುವುದಲ್ಲದೇ ಜನರಲ್ಲೂ ಅದೇ ಮನೋಭಾವ ಬಿತ್ತಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ಲಿಂಕ್ ನೋಡಿ : https://www.facebook.com/profile.php?id=100069370945613... ಈ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ನ ಈ ಫೇಕ್ ಪೇಜ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವಿಷಕಾರಿ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಪಸರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಮೆಸೇಜ್ ಗಳೇ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿರುವುದು. ಮತ್ತು ಅನೇಕರು ಇದನ್ನೇ ನಿಜವೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದು.

 

 ******************************** 

     

    ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಓದಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿ ಕಡುಭ್ರಷ್ಟರಾಗಿ ದಲಿತರನ್ನೇ ಶೋಷಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಇಂತವರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಸಹ್ಯವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿರುವ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಯ ಪ್ರೊಪೆಸರ್ ಒಬ್ಬರಿದ್ದಾರೆ. ಜಾತಿಯಿಂದ ದಲಿತರು. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಸಾಹಿತ್ಯ, ದಲಿತ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅರೆದು ಕುಡಿದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಭಾಷಣಕ್ಕೆ ನಿಂತರೆ ದಲಿತಪರ ಕಾಳಜಿ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಚಿಂತನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಾಸುಗಟ್ಟಲೆ ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. ಬಹಿರಂಗ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ, ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಯ ಸೆಮಿನಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಜಾತಿವ್ಯವಸ್ಥೆ, ದಲಿತ ಶೋಷಣೆ, ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಗರ್ಜಿಸುತ್ತಾರೆ. ದಲಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಗಾಡ್ ಫಾದರ್ ಎಂಬಂತೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನಕ್ಕೂ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಬದುಕಿಗೂ ಅಗಾಧ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ‘ದಲಿತರೆಂದರೆ ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ಸ್ವಜಾತಿಯವರು ಮಾತ್ರ, ಸ್ವಜಾತೀಯರ ಉದ್ಧಾರವೇ ಸಮಸ್ತ ದಲಿತರ ಉದ್ಧಾರ’ ಎಂಬಂತಿದೆ ಅವರ ನಿಲುವು. ಅವರ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಜಾತಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇತರೆ ಜಾತಿಯವರಿಗೆ ಪಿ.ಎಚ್ಡಿ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಉಳಿದ ದಲಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕುಂದುಕೊರೆತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡವರೇ ಅಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ದೂರವೇ ಇಟ್ಟಿರುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಎಡ-ಬಲಗಳ ನಡುವೆ ಕಿಡಿಯಿಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಚಿಂತನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಡಜನ್ ಗಟ್ಟಲೇ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಬರೆದಿರುವ ಈ ಮಹಾನುಭಾವರು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಾಬಾ ಸಾಹೇಬರ ನಿಲುವುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತಿಂಚೂ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಜಾತಿಯನ್ನೇ ಅಸ್ತ್ರವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದಾರೆ. ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಅಪಾರ ವಿದ್ವತ್ತು, ದಲಿತಪರ ಚಿಂತನೆಗಳು, ಬರೆದ ಕೃತಿಗಳು, ಪ್ರಖರ ಭಾಷಣಗಳು.... ಅವರನ್ನು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ದಲಿತೋದ್ಧಾರಕ ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿವೆ. ಹೋಗಲಿಬಿಡಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಜಾತಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನಾದರೂ ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಾ? ಎಂದು ನೋಡಿದರೆ ಹೇವರಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಪಿಎಚ್.ಡಿ ಸಂಶೋಧನೆ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಪ.ಜಾತಿ/ಪ.ಪಂ ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಜೆ.ಆರ್.ಎಫ್. ಪಾಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಯುಜಿಸಿ ಯ ‘ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿ ಫೆಲೋಶಿಪ್’ ಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದ್ದರೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ರೂ ಫೆಲೋಶಿಪ್ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬಹುತೇಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಈ ಎರಡರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆಯ್ಕೆ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ತನ್ನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಪಿಎಚ್.ಡಿ ಮಾಡುವ ಇಂತಹ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಂದ ಆಗಾಗ ಹಣ ಪೀಕುತ್ತಾನೆ ಈ ಪ್ರೊಫೆಸರ್. ಹಣ ನೀಡದಿದ್ದರೆ ಫೆಲೊಶಿಪ್ ಫೈಲ್ ಗೆ ಸಹಿ ಹಾಕದೇ ಗೋಳಾಡಿಸಿ ಜೊತೆಗೆ ಇತರೆ ತೊಂದರೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅಸಹಾಯಕರಾಗಿ ಹಣ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂ ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುವ ಈ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಸ್ವತಃ ದಲಿತರಾಗಿದ್ದು ದಲಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡುವುದು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಅವರನ್ನೇ ಸುಲಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಅಸಹ್ಯದ ಪರಮಾವಧಿಯೇ ಸರಿ. ಇಂತವರಿಗೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೆಸರು ಹೇಳುವ ನೈತಿಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಇಂದು ದಲಿತರ ಮೇಲೆ ಶೋಷಣೆಯಾಗುವುದು ಇಂತಹ ವಿದ್ಯಾವಂತ ದಲಿತರಿಂದಲೇ. ಇದಕ್ಕೆ ಮುಕ್ತಿ ಯಾವಾಗ..? 

 - ನಿಮ್ಮವನು, 

     ರಾಜ್